Gazze’ye çökme planı, yenilginin resmidir. Mutlak kötülük savaş yapmadı, savaşamadı, sahada yenildi ve ateşi kesmek zorunda kaldı. Savaşarak ve soykırım yaparak hiçbir şey kazanamadılar. O yüzden yan yolları ve değişik yöntemleri deniyorlar…

İlk döneminde Trump’un Kudüs’ü İsrail’in başkenti ilen etmesi ve Golan konusundaki kararı/imzaları yeterli tepki ile karşılaşmamış ve buna alışılmıştı. Hatta Gazze soykırımı karşısında da Müslüman ümmetten bir tepki olmayınca Trump’ın neden Gazze tehciri de mümkün olmasın diye düşünmüş olması Trump gibi bir yaratık için garipsenecek bir durum olmasa gerek. Trump da bu şımarıklığa alışmıştı. Bu dönem daha göreve başlamadan işe girişecek kadar hızlı, erken ve daha akıl dışı bir küstahlıkla başladı.

Herkesin Trump ve Netanyahu’nun arasının limoni olduğunu düşündüğü bir zamanda bu ikili arasında gerçekleşen görüşme, şekli ve sonrası açıklamalarla şaşırttı. Neticede Trump baskısıyla gerçekleşmiş bir Gazze ateşkesi vardı ve gündemde Gazze’yi kim yönetecek sorusunun cevapları aranıyordu ve en önemli şıklardan birisi de Trump etrafında kuyruk sallayan ve hazır olduğunu dile getiren Mahmud Abbas yönetimiydi.

Ancak beklenmeyen bir durum ortaya çıktı ve Trump ve Netenyahu, görüşme sonrası üzerinde mutabık olduklarını açıkladıkları sürpriz bir şıkkı devreye sokacaklarına karar verdiklerini açıkladılar. O da Gazze’nin ABD tarafından işgal edilmesi ve Gazzelilerin tümünün oradan tehcir edilmesiydi. Zaten İsrail’in, savaş yoluyla başarmak istediği ve yapamadığı şeydi bu. Aslında bu rafa kalkmış gibi görünen Yüzyılın Anlaşması’nın sert bir versiyonu gibi görünüyor. ABD, ne şekilde devreye girerek yapabilecek ki?

Hamas absürd bulduğunu beyan etti. Arap birliği ve söz konusu Arap ülkeleri de bunun kabul edilemez olduğunu belirttiler. Bu konuda direnirlerse iş, savaşa kadar gidebilir. Ya da Trump, tehcir edilecek yer konusunda farklı alternatifler bulabilir. Ama elbette işin aslı gidilecek yer değil. Bu istek ve........

© Gazete İpekyol