Genel olarak insanlar, mutluluğu şartlara ve koşullara bağlı görme eğilimindedir ve mutluluklarının yaşadıkları şeylere bağlı olduğuna inanırlar. Başlarına gelen iyi ya da kötü olayların, aslında geçici şeyler olduğunu anlamaksızın, yaşadıkları ana olması ya da olmaması gereken bir şey gözüyle bakarlar.

İnsanlar, genelde geçmiş hayatlarında kaçırdıklarına, kaybettiklerine üzülür ve gelecekte sahip olacaklarını umdukları şeylerin hayaliyle yaşarlar ve bu yüzden de yaşadıkları anda ve şimdide kalmayı buna bağlı olarak da, yaşamayı hissetmeyi unuturlar. Bundan dolayı, hayatın kendisinde var olan, biçimin ötesinde keşfedilmeyi bekleyen mükemmelliği göremezler.

İnsan, ancak yaşadığı anı olduğu gibi kabullenirse, herhangi bir biçimden çok daha derin olan mükemmelliği bulabilir. Varlığın mutluluğu yani tek gerçek mutluluk, insana herhangi bir biçim, mülk, başarı, kişi ya da olay olarak gelemez. Aslında mutluluk, kendiliğinden gelemez........

© Gazete İlk Sayfa