Futbolda bazen kazanmak kadar kaybetmenin de bir hikmeti vardır. Dün gece İskoçya'nın soğuk ve efsanevi stadyumu İbrox'ta yaşananlar tam da böyleydi. Bir elimizle tarihî bir geri dönüşü tutarken, diğer elimizden kayıp giden Avrupa hayali... Fenerbahçe'nin UEFA Avrupa Ligi'ne veda ettiği o anları izlerken, gözlerime dolan yaşları gizlemeye çalışmadım bile. Gurur ve hüzün, yan yana, iç içe...

İlk maçta kendi evimizde aldığımız 3-1'lik mağlubiyet, bizi zaten zor bir rövanşa göndermişti. Tüm Fenerbahçelilerin içinde bir "acaba?" sorusu vardı. Her zaman olduğu gibi inanmıştık, çünkü bu formada "imkânsız" diye bir kelime yoktur. Ancak futbolun acımasız yüzü, bazen inanmanın yetmediğini hatırlatır insana.

Maça kontrollü başlayan Fenerbahçe, ilk yarıda adeta usta bir satranç oyuncusu gibi hamle hamle ilerlerken, rakibine tek bir pozisyon vermedi. Savunma hattımız, Rangers'ın o meşhur İskoç sertliği karşısında dimdik durdu. Tüm takımın savunmada gösterdiği disiplin, teknik direktör José Mourinho'nun taktik dehasının bir yansımasıydı.

Ve 45. dakikada, Sebastian Szymanski'nin ayaklarından gelen o muhteşem vuruş... Stadyumun üzerine çöken sessizlik, bizim içimizdeki umut ateşini harladı. Uzun zamandır gol bulmakta zorlanan Polonyalı yıldız, bu sezon Avrupa Ligi'ndeki ilk golünü belki de en kritik anda atmıştı. Devre arasına 1-0 önde girmenin psikolojik avantajını da yanımıza alarak...

İkinci yarıya fırtına gibi başlayan Fenerbahçe,........

© Gazete İlk Sayfa