Bu sabah mahallemizde her yaz aylarında tekrarlanan karakteristik bir manzarayla karşılaştım. Kuran kurslarına giden çocuklar, ellerinde küçük çantalarıyla, bazılarını koşarak bazıları da ağır adımlarla camiye yöneliyorlardı. O anıların, 15 yıl önceki halini hatırlıyorum. Ben de o çocuklardan biriydim ve şimdi onların yaşadığı o deneyime içten içe imrenerek baktım.

Çocuklardan bazılarıyla sohbet etme fırsatı buldum. Merakımı gizleyemeyerek sordum: "Kuran'a geçtin mi?"

"Yok abi" dedi çocukça bir şekilde.

Devamında bir soruyu daha yönelttim: "Cüzde neredesin? Hangi konudasın?"

"Bilmiyorum abi" cevabını aynı sakinlikle verdi.

"Ne yapıyorsun camide, nasıl bilmezsin?" Anlatırken cevap beni oldukça güldürdü ve aynı zamanda düşündürdü. O çocuk şu cevabı verdi: "Abi benim aklım camideki oyunda kaldı."

Ne mutlu o çocuğa! Ne mutlu o çocuğun hocasına!

Küçük çocuğun bu sözleri bana çok şey anlattı.........

© Gazete İlk Sayfa