İŞİN içinde çocuklar olduğunda bütün gardım düşüyor.
Melankolik düzeyinde duygusal olduğumu söyleyenleri haklı çıkarırcasına daha da duygusallaşıyorum konu çocuklar olunca…
Çocukları sağlıklı olan ana babaların bunu anlayabileceklerine hiç ihtimal vermiyorum.
Ama daha çok küçük bir çocukken geçirdiğim akciğer rahatsızlığı nedeniyle, 6 ay ana kucağında ayaklanabildiğimi…
Bir çocuk olarak harcayacak, gösterebilecek bir enerjiye sahip olamadığımı…
Kardeşlerim dahil tüm çocuklar koşup, oynarken yatağa nasıl mahkum olduğumu hatırlayan biri olarak bugün, o çocukları anlayabiliyorum.
O çocuklar dediğim, lösemili çocuklarımız.
Hastalığı onlar istemediler.
Çaresiz gözlerle başkalarından gelecek yardım ve umuda muhtaç olacaklarını asla........

© Gazete Gerçek