Yalan gerçekliğin sessiz ikizidir.
O da gerçek gibi görünür ama onun ışığını değil, sadece gölgesini taşır. İnsan, yalan söylerken yalnızca başkasını değil, kendi varlığını da kandırır çünkü her yalan, bilinçle hakikat arasına çekilmiş ince bir perdedir.
Yalan, korkunun çocuğudur. İnsan gerçeğin ağırlığını taşıyamadığında doğar.
Fakat unuturuz ki, gerçeğin acısı geçicidir, yalanın huzuru ise aldatıcı.
Yalan seni korur ama senden geriye bir "sen" bırakmaz.
Ve belki de en büyük yalan, hiç yalan söylemediğimize inanmaktır.
Yalan, insana geçici bir huzur verir ama sonsuz bir boşluk bırakır.
........

© Gazete Gerçek