Çocuk. Narin.

Bir çocuğun nasıl doğduğu değil, ne koşullarda yaşadığı ve öldüğü utandırır bizi. Onlara sadece yaşam borçluyuz; korkusuz, umut dolu, aydınlık, adil, özgür ve güvenli bir yaşam. Ancak ne yazık ki, dünyada her 10 çocuktan 1’i, yaşama hakkını aramak için doğduğu günden itibaren savaşmak zorunda kalıyor.

Hiçbir zaman çocukluğunu yaşayamayacak olan çocuk/lar. Dünyanın her yerinde tüm sıfatlardan bağımsız sadece çocuk, yalnızca çocuk olmalıdır. Bu yazı, hikayesi yarım kalmış her çocuğun yarım bırakılmış hayallerine ithaf edilmiştir.

Bir çocuk ne zaman çocuk olur?

Kimsesiz kız çocuğu mezarı. Kırılan baskülüne ağlayan bir çocuk.

Vitrindeki oyuncaklara sadece uzaktan bakabilen küçük bir kız çocuğu.

Kışın montsuz, ayakkabısız okula giden İpek.

Henüz oyuncaklarına dahi veda etmeden, birilerinin ‘günah’ anlayışıyla hayatı çalınan çocuklar.

Fotoğraf makinesini silah sanan, savaşın ne demek olduğunu bizden çok bilen çocuk.

Soma’da yetim kalan çocuklardan sadece biri.

Oyun parkında olması gerekirken çekiç, kürek tutan eller.

Çöpten toplanmış kağıtların arasındaki 1.5 yaşındaki Erol’un bakışları.........

© Gazete Gerçek