İsrail, doğudan batıya pek çok ülkenin tanıyıp arka çıktığı, pek çoğunun şans verdiği, bazılarının göz kırptığı ya da ‘Biraz daha bekleyip görelim’ dediği HTŞ yönetiminin kendisine yönelik tatlı peşrevleriyle ilgilenmiyor. Direniş Ekseni’nin ana kolonlarından birinin Batı-Körfez destekli İslamcılar eliyle çökertilmesi İsrail’i kesmiyor. HTŞ yönetiminin en az 13 kez Suriye’den Lübnan’a giden silahlara el koyarak Hizbullah’ın oksijen borusunu kesmesi yeterli görülmüyor. Aslında Suriye’de rejimin çöküşü İsrail’in 14 yıllık kirli savaştan elde edebileceği en büyük ganimetti. Kâfi gelmedi Esad’ın gittiği gün Suriye’de üsler, tesisler, araştırma merkezleri, füzeler, hava savunma sistemleri, donanma gemileri, savaş uçakları, mühimmat depoları, ağır silahları dâhil Suriye ordusuna ait ne varsa bombalamaya başladı. Dişleri sökülmüş, kemiksiz bırakılmış bir komşu istediğini ortaya koydu. Fakat komşu da istemiyormuş ki ardından işgal planlarını devreye soktu. 1967’de işgal ettiği Golan Tepeleri’ndeki su kaynağı Cebel el Şeyh’in (Şeyh Dağı) Suriye’nin kontrolünde kalan kısmını da hemen çevirdi. Burada durmadan 1974’de güçlerin ayrışması anlaşması ile askerden arındırılmış Kuneytra’ya girdi. Ve ilerledi Şam’a doğru; başkente 20 kilometre kalıncaya kadar sokuldu. Biraz daha güneye kırdı; Dera’nın batısında barajların da olduğu bölgelere uzandı. Suriye ve Ürdün’ün su güvenliğini tehdit edebilecek bir pozisyon kazandı. Ve yeni işgal ettiği yerlerde askerlerin daimi olarak kalacağı en az 7 üs kurmaya başladı.

Yeni Suriye’de taşlar bağlanmış, ağızlar düğümlenmiş, işgalci varlığa karşı bilinci buharlaşmış; bir acayip sessizlik, tepkisizlik ve sinmişlik… Ama Emeviye Camii’nin avlusunda “Bekle bizi ey Kudüs” diye avazı çıktığınca bağıranlar Emevi Devleti’ni dirilttiklerini sanıyor; yoldaşları Halk Sarayı’nda kendilerine yöneltilen teveccühten bicesaret devletçilik oynuyor. Ama İsrail kendi tabiatına uygun gidiyor; dizgini yok durdurulmaya.

***

Başbakan Benyamin Netanyahu küstahlığından hiç taviz vermeden Suriye’yi nasıl iç edeceklerinin rotasını verdi. 24 Şubat’ta Kara Kuvvetleri mezuniyet töreninde öğrencilere “savaşa hazır” olmalarını söyledi. Niyeti Gazze’de ateşkesin ikinci aşamasını sabote edip savaşa dönmek, Lübnan’da ateşkese rağmen Hizbullah mevzilerini bombalama ayrıcalığını korumak ve Suriye’de işgali genişletmek… Haliyle soykırım ordusunun heyecanla öldürmeye hazır olması lazım!

Netanyahu Suriye planını aynen şöyle açıkladı:

"İsrail ordusu Hermon Dağı'nda ve Golan Tepeleri’ndeki tampon bölgede sınırsız süreyle kalacak... HTŞ güçlerinin ya da yeni Suriye ordusunun Şam'ın güneyindeki topraklara girmesine izin vermeyeceğiz… Kuneytra, Dera ve Süveyda vilayetleri de dahil olmak üzere Suriye'nin güneyinin tamamen askerden arındırılmasını talep ediyoruz… Güney Suriye'deki Dürzi toplumuna yönelik hiçbir tehdide müsamaha göstermeyeceğiz."

Bu açıklamadan iki gün sonra Ebu Muhammed el Colani kod adlı Ahmed el Şara içeride ve dışarıda HTŞ yönetimine meşruiyet kazandırmanın bir basamağı olarak Ulusal Diyalog Konferansı’nı topladı. Dürziler, Kürtler ve Alevilerin kendilerini görmedikleri bir konferans... Ulusal diyalog konferansının hazırlık komitesine Kürtler, Dürziler ve Alevilerden temsilci alınmadı. Konferansta örgütsel herhangi bir temsiliyete izin verilmedi. Ne konferansta ne de yönetimde etnik, dinsel ve mezhepsel kotalar olmayacağı açıklandı. SDG başta olmak üzere silahlarını bırakmayan örgütlere kapılar kapandı. Konferansın kapsayıcılığı da buradan su kaçırıyor. Kararları zaten bağlayıcı değil. Egemenlik, toprak bütünlüğü, yargı reformu, bir arada yaşam, mezhepsiz ve çoğulcu siyaset gibi beklentilerin yer aldığı sonuç bildirisi Colani’ye tavsiye niteliğinde. Uyar ya da uymaz!

1500 katılımcı vadedip 600 kişiyle yetindikleri meşruiyet müsameresinde İsrail işgali de kınandı. Sen misin kınayan!........

© Gazete Duvar