Grand Kartal Otel yangınında yaşamını yitiren, yaralanan, sağ salim kurtulsa bile telafisi kolay olmayacak travma yaşamış herkese içimiz dağlandı. Ölenlere rahmet yaralılara acil şifa dilemek ve kurtulanlara geçmiş olsun demekten öte elimizden, dilimizden bir şey gelmiyormuş gibi düşünmek de yapılan yanlışların en büyüğü. Biz etkisi, yetkisi, bilgisi, dahli olmayan sıradan insanların bile sorumluluklarımızı göz ardı etmemiz affedilmez hatalardan.

Önce iğneyi kendimize batırmamız gerekiyor. Araştırıp sorgulamadan. Hesap sormadan yaşamak, hepimizi her açan yakan olayda sorumlu kılıyor. Ve çuvaldızı kime, kimlere batıracağımızı iyi hesap etmek şart. Partizanlığı, ideolojik tarafgirliği üstümüzden atabilirsek belki başarırız, kimliğine bakmadan sorumluları doğru tespit etme işini. Aladağ kız öğrenci yurdundan Beşiktaş’taki gece kulübüne, İzmir’de beş çocuğun ölümüne ve oradan Kartalkaya Grand Kartal Ötele ve daha nice yangına dair tek bir kişinin dahi sorumluluk üstlenip istifa etmesini sağlayamadığımız, bu yönde kamuoyu baskısı yaratamadığımız için sorumluyuz biz sıradan insanlar.

Yangının, ölümlerin ve yaralanmaların yol açtığı büyük acı karşısında verilecek tepkiler doğru yöne kanalize edilmeli. Fakat önce sosyal cinayet nedir, biraz bu konu üzerine düşünelim. Cinayet nedir hepimiz biliriz. Hatta katliam, soykırım bunları da biliriz. Peki ama bu ülkede çok sık yaşanan sosyal cinayetlere dair bilgimizi yoklarsak neler söyleyebiliriz? Örneğin bir trafik kazasında yol yapımı mühendislik hatası varsa o yolda yaşanan kazalardaki ölümler sosyal cinayettir diyebilmeliyiz. Depreme dayanıksız binalara imar barışı adıyla imar affı getirilmesi ve depremde yıkılması durumu ölümlere sosyal cinayet dememizi gerektirir. Dere yatağına inşaat ruhsatı verilmişse, orayı su bastığı için ölenler de sosyal cinayetin........

© Gazete Duvar