Bu hafta TBMM Grup toplantılarında hem Bahçeli hem Erdoğan sokak hareketlerini, bir tehdit gibi göstererek işaret etti. Oysa sokaklar hareketsiz. Üstelik sokağa çıkıp protesto ve gösteri yürüyüşü yapmak, düşünce ve ifade özgürlüğü gibi temel haklardan. Buna rağmen sokak eylemlerini suç gibi gösterip iktidara yönelik tehdit algısı yaratma gayreti, Cumhur İttifakı'nın hayatta kalma çabası gibi görünüyor. Ve toplumu ihtiyaçlar hiyerarşisinin en alt basamağında, güvenlik kaygısında tutup, yanında hizalanmaya çağırdığı izlenimi verdi. Ve bir de gençlerini hazır olmaya çağırdılar, hazır olduklarını söylediler. Nedir, ne oluyor, ‘7 Haziran – 1 Kasım arasına mı dönüyoruz’ bilemedik. Artık giderek netleşen şey, adı konmamış sürecin sadece Bahçeli-Öcalan ikilisi arasında sınırlı kalan barıştan ibaret olacağı. Böylesi sınırlı bir taktik hareket de toplumsal barışa engel değil ama şimdilik biraz uzak ihtimal gibi görünüyor. Yine de toplumsal barışı zorlama ya da barışın toplumsallaşma girişimlerine ket vurmak için seçilmiş bir politika olabilir ‘sokak tehdidi’ algısı yaratacak o sözler. Bir yandan da muhalif kesimleri sokağa çıkmaları için kışkırtmaya benziyor. Aranan fırsata ulaşmak amacıyla sağanak gibi gözaltılar yağıyor toplumun üstüne. Son aylarda her güne bir şoke edici hukuksuz karar, uygulama düşerken son haftalarda bir günde birkaç krize uyanır olduk. Soluğumuz kesilircesine üst üste bindirilen baskılar karşısında fırtına metaforu kullanılmaya başlandı. Kayyımlardan, İmamoğlu’nun ağzından söz çıkar çıkmaz başlatılan soruşturmalara… Sabaha karşı ev baskınlarına… Gazetecilere, Halk Tv’ye… Ümit Özdağ’dan Ayşe Barıma… Sadece son günlerde yaşadığımız hukuksuzluk örnekleri bile saymakla bitmiyor. Bolu Kartalkaya otel yangınına…

Kaybettiğimiz 36’sı çocuk ve genç 78 yurttaşımız ve çok sayıda yaralımız olmasına rağmen iktidar, teflon tava misali bu can yakıcı sorunu üstüne yapıştırmıyor. Tersine suçu muhalefetin üstüne yıkmak için akıl almaz parendeler atmakla meşgul. Böyle bir........

© Gazete Duvar