Yazıma başlarken ne başlık koyacağımı bulamadım. Bazen böyle oluyor. Yazının gidişatı belirliyor başlığı. Hayatın kendisi gibi. Yaşadıklarımıza sonra geriye dönüp baktığımızda bir anlam verebiliyoruz. Ama bazı şeyler de var ki sonuçları belli. Yani oyunun kuralı belli. Elimizde bir kılavuz var aslında. Oyunun kuralları, kuralların doğurduğu sonuçlar belli. Kurallara uyulmadığında nelerin olacağı gibi talimatlar ve sonuçlar hep net. Bununla da kalınmaz. Çünkü hayat değişen bir mekanizmada akıyor. Günlük yaşam becerilerimizi teknoloji belirliyor. Bundan üç yüz sene önce otomobil yokken insanlar at biniyordu. Ulaşmak bir yerden bir yere varmak saatleri alıyordu. Bugün ise ısrarla ben at binip okula, işe bu şekilde gideceğim demiyoruz. Burada bir yere gitmek değişmedi ama nasıl gidileceğini belirleyen araçlar değişti. Bu yüzden kullanım kılavuzunda da değişiklikler yapılması zorunluluğu geldi. O yüzden ana kurallar değişmez ama kuralları uygularken kullanacağımız araçlar değişir. O araçların da teknoloji ile mekanizmaları değişir.

Niyetlerimizi belirleyen unsurlar çoktur. O yüzden niyetlerimize de karar verirken dikkat etmeliyiz. Allah boşuna niyetsiz dua istemiyor. Öylesine dua etmeyiz ki. Öylesine yaşamayız ki. Bunun olması için yani niyetsiz olmak için ya ruhsal, psikolojik bir sıkıntımızın olması lazım ya da şuursuz olmamız lazım. Psikolojik sorunların uzun veya kısa vadede tedavisi mümkündür ancak şuursuz yaşam bundan daha üzücü ve sonuçları itibariyle de affedilmez bir durumdur. Çünkü şuursuz bir hayatın vebali büyüktür. Sadece insanın kendisini değil etrafındaki herkesi etkileyecek sonuçları olma ihtimali yüksektir. Hayattaki niyetimiz nedir? Bu alemdeki amacımız nedir? Sorumluluklarımızı neye göre belirliyoruz? Tüm bunlar bilinçli/ şuurlu insanın sorması gereken sorulardır. Bu şuur/bilinç hali mikrodan başlar makroya doğru devam eder. O yüzden niyetlerimizi bir kontrol etmekte fayda var.

Çoğumuz farkında olmadan yönlendiriliyoruz. Kimileri din adına insanları bir yere yönlendiriyor. Kimileri daha iyi eğitim adına kimileri daha güzel olmak adına bir yerlere yönlendiriyor. Peki biz yönlendirilmek istiyor muyuz? Yönümüzü biz belirleyemeyiz mi? İşte en başta belirttiğim temel kurallar kılavuzunun haricinde elimizde kuralları belirleyen ne gibi yönergeler var? Bunları okuduk mu? Anlamaya çalışıyor muyuz? Kendimize kendimiz ayar verebiliyor muyuz? Başka insanların, samimi niyetli güzel yürekli insanların kılavuzluğuna ihtiyaç duymayacak mıyız? Her şeye gözümüzü kapatıp kendi içimizde mi kurtuluşu bulacağız? Böyle bir şey mümkün mü? Sizce? Mümkün değil. Eğer insan kendi başına kendini kurtarabilseydi kimseye gereksinim duymadan ayakta kalabilseydi hepimize bir dünya verilmeliydi ve biz orada mutlu mesut tek başına yaşıyor olmalıydık? Peygamberlere gerek olmazdı en baştan. Bir bilene sormadan o konu hakkında bilgiyi nasıl edineceğiz? Bilgi kaynakları belli evet ama en doğrusunu bulmak için bile bir araştırmaya gerek varken ben bilirim ben yaparım ben kendim işin içinden çıkarım demek büyük bir ego değil de nedir? Hastalıklı bir hal değil de nedir? Yönlendirilmeyin ama doğru yöne gitmek için bir ötekine ihtiyacımız var. Bu kaçınılmaz. En başta da temel değerlere ihtiyacımız var.

Hepimiz bir diğerinin kılavuzluğuna ihtiyacımız var. Ahlaklı, erdemli, güzel niyetli insanlara ihtiyacımız var. Hepimizin bir diğerinden öğreneceği çok şey var. Tecrübeler hayatın şekillenmesine yol açan yapı taşlarıdır. Olumsuz bile olsa oradan öğrenecek, ders çıkartılacak nice şeyler var. Muhtacız; öğrenmeye, anlamaya, bilgilenmeye ve birbirimizi beslemeye. Tek taraflı değil hayat. Tek taraflı da ayakta duramayız. Birbirimizin kılavuzluğunda gelişerek ve geliştirerek yol almaya muhtacız vesselam.

Evlatlık sahipsiz çocuklar

ABD’nin New Orleans şehrinde aileleri tarafından istenmeyen evlatlıklar tekrar aile edinmeleri için başka ailelere sahiplendiriliyorlar. Yeni alıcı ailelerine kendilerini beğendirmek için bir salonda kenarda oturan aile adayları ve kırmızı halıda yürüyen göz süsen, utanan, çaresiz çocuklar. Şaka değil. Utanç verici bir durum ve insan inanamıyor ama gerçek. Avustralya’da bir medya kuruluşunun haberi bu ve linkini de aşağıda veriyorum. Bu çocuklar sonra nelere maruz kaldığını kim bilebilir? Videodaki uzman istismar, fuhuş veya birçok araştırmalarda tuhaf şeyler için bu çocuklar ortadan yok ediliyor........

© Gazete Damga