“Canım çok şey anlatmak istiyor ama yorgunum. Beynim yorgun, bedenim yorgun. Bunca şeyi affeden kalbim bile yorgun artık…”

Bu kelimeler, bir bireyin iç döküşü gibi görünse de, aslında bir milletin hissiyatının sükûtla haykırışıdır. Yorgunluk… Evet, ama sıradan bir yorgunluk değil bu. Ne sadece gündelik koşuşturmaların yıpranmışlığı ne de fiziki tükenmişlik. Bu, bir milletin her sabah umutla açtığı gözlerinin, her akşam başka bir kaygıyla kapanmasının yorgunluğudur.

Yıllardır muhalefet bloğunun, özellikle de CHP’nin izlediği gerginlik siyasetinin halk üzerinde oluşturduğu duygusal harabiyetten söz ediyorum. Milletin moralini kemiren, umudunu törpüleyen, her meseleyi kutuplaştırma fırsatına çeviren bir muhalefet tarzı var karşımızda. Sözüm ona “demokrasi” adına, her kelimesi halk iradesine meydan okuyan çıkışlar, her hamlesi milletin değerleriyle didişen tavırlar…

GERİLİM ÜRETEN SİYASET YORGUNLUĞU DERİNLEŞTİRİR

CHP’nin son yıllarda izlediği muhalefet çizgisi, yapıcı değil; yıkıcı… Söylemler, çözüme değil krize odaklı… “İktidar karşıtlığı” üzerinden siyaset inşa etmeye çalışan bu anlayış, milletin zaten zorlanmakta olduğu sosyoekonomik şartları daha da çekilmez hâle getiriyor. Çünkü ne vakit bir umut yeşerse, ne vakit birlik mesajları yükselse, CHP’den gelen beyanlar o filizleri ezip geçiyor.

Bir siyasi partinin asli görevi, milleti korkutmak değil, ona umut olmaktır.........

© Gazete Damga