Bayram gelince, ben hep çocukluk bayramlarımı düşünürüm.
Annemi, kardeşlerimi, mahallemizi ve komşularımızı düşünürüm.
Vallahi ve billahi.
Kardeşliğin, inancın, merhametin ve güzelliklerin bayramlarıydı.
Zaman geçti, hayat ve insanlar çok değişti, bayramların masumiyeti çok farklıydı.
Sokağımız ıhlamur kokardı.
Sokağımız bahar kokardı.
O kokularla büyüdük.
Bayram sabahı, biz çocuklara erkenden doğardı.
Annemiz bize hiç geç kalmazdı, anneler hiç geç kalmazdı.
Çocukluğumuzun en güzel, en heyecanlı rüyaları idi bayramlar.
İyi ki, o duyguları hissetmiş ve yaşamışız.
Geçmiş masum zamanlara, masum bayramlara çok teşekkür ederim.
Herkes birbirini severdi.
Kimse kimse ile dargın kalamazdı, hayırlı kardeşlikler........

© Gazete Damga