Sıcak bir odada, sobanın yanında uzanıyor olsaydık kesin uyurduk. Karbonmonoksit zehirlenmesi kıvamında, yarı baygın bir ilk yarı izledik. Maçın başında Mertens’in ortaladığı, yeni transfer Ahmed Kutucu’nun gelişine vurduğu bir korner organizasyonu vardı. Başka da yok. Galatasaray’ın gol beklentisi 0,3, Gaziantepspor’un 0,2’ydi.

Futbol adına anlatılabilecek tek dikkat çeken Muslera’nın ironik halleriydi. Yoktan yere bir iki pozisyon yaratmaya çalıştı yine efsane kaleci. Baskı altındaki Sara’ya “Acaba nasıl kaybeder” kıvamında bir top attı. Sara kaybedince, “Yetmez diye düşündü”, yerden çok rahat kontrol edebileceği topu bu kez Davinson’un eline çarptırıp penaltı tartışmalarına sebebiyet verdi. Gaziantepspor’un tehlike olarak adlandırılamayacak bir şutunda da yine topu sektirdi ama Gaziantepspor’lular Ajax’lılar kadar şanslı değildi!

Yedek kulübesindeki Morata “Nasıl bir takıma geldim” diye kara kara düşünüyordu. Girerse ne yapabilirdi? Hiçbir şey! O da öyle yaptı! Girdi ve hiçbir şey yapamadı!

İkinci yarı oyuna giren iki oyuncuyu ayrı tutmak lazım yalnız!

İlki Barış Alper Yılmaz. Takım ne kadar kötü olursa olsun, güçlü fiziği ve bitmeyen enerjisisi ile “Ben buradayım” diyebiliyor! Öyle yaptı yine. “Ben buradayım” dedi.

İkincisi de Berkan Kutlu. Okan Buruk’un prensi! Skor ne olursa olsun, mevki ne olursa olsun. Oyuna banko giriyor! Sene başında bu inatlaşmanın içerisinde Kerem Demirbay ve Batshuayi de vardı.

Berkan’la beraber “oyuna girme........

© Fotospor