Donald Trump, çocuklarda otizm ile gebelikte parasetamol (Tylenol) kullanımı arasındaki ilişki üzerine yaptığı tartışmalı açıklamayla, siyasal repertuvarındaki en etkili numarasını bir kez daha sahneledi: Her ne kadar bilim çevreleri anında Trump’ı yalanlasa da tek bir başlıktan hem iç hem de dış politika için ikili iktidar hattı üretmeyi denedi.

Bu, onun siyasetinin yinelenen motifi, adeta bir “ayna labirenti” oyunudur. Trump içeride bu tür tartışmaları popülist bir söylemle halkı ulusal çıkar etrafında konsolide etmek için kullanırken, dışarıda aynı başlığı müttefikler ve rakipler üzerinde hegemonik bir baskı aracına dönüştürüyor.

Trump’ın otizm konuşmasının zamanlaması hiç de rastlantı değildi: Birleşmiş Milletler Genel Kurulunun Filistin meselelerine odaklandığı bir anda, bilimsel dayanağı tartışmalı bir sağlık iddiasını otizm üzerinden öne sürmesi, bilinçli bir gündem mühendisliğiydi. Trump’ın yöntemi, Machiavelli’nin “sevgi ve korku dengesi”ni küresel pazarlık mantığına indirgedi yine.

Trump, devleti bir şirket gibi yönetme anlayışını sağlık alanına yeniden taşıyor. Otizm ve parasetamol söylemi, bu yaklaşımın sağlık popülizmi boyutudur. Asıl mesele ise umudun metalaştırılmasıdır.........

© Evrensel