Yapay tat

Yapay et

Yapmacık dostluk

Yapay gündem

Yapay umut

Yapmacık elem

Yapay başarı

Yapay kriz

Yapmacık sevinç

Yapay gözyaşı

Yapay zeka

Gerçek ne ki, ‘belki de sadece yapay bir ben’ dememek için şimdi dayanışma ve insan kalabilme zamanı.

Geleceğin tekinsizliği, insani olanın kaybı elbet günümüze özgü değil. Geçmişin bugüne dair futuristik bakışının hızlı versiyonundayız vesselam.

Yok saymak ve unutmak hiç de yakın değil. Unutmak bir ihtiyaç. Sofistike yapaylıkların izleğindeyiz nicedir. Yapay zeka, unutmayı unutturma çağının erken versiyonu gibi kuşatmakta hayatı.

Teknoloji nicedir yapayın peşinde. Yapay tatlandırıcı dillerimizin ucunda kandırılmış bir çocuk gibi durmuyor mu? Tat var ama doğa yok, dutun köy meydanındaki tarihselliği, üzümün şifası yok. Bal yok, arı yok. Bir laboratuvar ortamında doğal tatların kimyasal taklidine lezzet dediğimiz zamanlardayız. Reklamcılar yapaya ‘doğala özdeş’ demenin ekmeğini yiyorlar nicedir.

Yapay barış peşinde egemenler dijital masalarda: Bugün Ukrayna, Gazze, yarın bir başka uzaktaki yakın. Savaşlar artık algoritmik. Kan yerine veri........

© Evrensel