Kartalkaya’daki otel yangını, can kayıplarının nasıl da göz göre göre gerçekleştiğini bir kere daha gösterdi. Bu, mekânsal denetimin nitelikli bir şekilde yapılmamasından kaynaklı, ülkede çıkan ne ilk -ve de bu şekilde devam ederse- ne son yangın olacak maalesef.

Doğa hareketleri ya da insan eliyle gerçekleşen bu tür olayların toplumsal etkilerinin katliama dönüşmesi de ne ilk ve de son olacak gibi duruyor.

6 Şubat ve artçı depremlerinin yıl dönümü yaklaşıyor. Bu vesileyle önümüzdeki günlerde depremi anma etkinlikleri başlayacak. Bir deprem ülkesi olduğu sıklıkla dile getirilen Türkiye’de, deprem güncelliğini hiç yitirmese de ülke çapında alınması gereken önlemler yıllardır alınmıyor.

Diğer yandan deprem illerinde yoğun emek vererek canlı sistemin eşit, adil bir şekilde varlığını sürmesi yararına çabalayan birey/kurumlar da var. Bunlardan biri olan Türk Tabipleri Birliği (TTB) tarafından bugün Antakya’da bir çalıştay gerçekleştirilecek. Benim de yer alacağım bu çalıştayın sonuçları TTB’nin 2. yıl raporunda yer alacak.

TTB, depremin ilk gününden bu yana sahada. İki yıldır belirli aralıklarla raporlar düzenliyor ve deprem illerindeki sağlık sorunlarını farklı boyutları ile açık kaynak olarak paylaşıyor. Ben de çalıştaya hazırlık kapsamında, barınmayı bir halk sağlığı meselesi olarak ele alıp, burada da açmaya çalışacağım.

Öncelikle, barınmayı sorunsallaştırırken, tüm canlı sisteminin yaşam hakkını merkeze alan bir yerden konuyu ele alırsak, bunun sadece bina inşa etmeye dayalı bir mesele olmadığı hemen göze çarpabilir. Başlıkta işaret ettiğim iktidardan ricalara dönüşen bir talep siyasetinin de bugünkü barınma sorununa yanıt vermediği ortada.

Çiğdem Toker’in “2025 bütçesi konteynırda” başlıklı yazısından bir alıntıyla bu sözleri destekleyeyim; “Hazine ve Maliye Bakanı Mehmet Şimşek, birkaç gün önce açıkladı: “Son iki yılda deprem........

© Evrensel