Dün 22. Gençlik Yaz Kampı’nın son günüydü.

İzmir/Selçuk’a bağlı Pamucak kıyısında kamp kuran bin civarı genç ve sürece eşlik eden onlarca kişinin oluşturduğu etkileyici ortam, dün yavaş yavaş dağıldı.

Ancak eminim ki benim üzerimde olduğu gibi, çoğu katılımcı üzerindeki etkileri epey sürecek.

Geçen Cumartesi Ayvalık’taki atölyenin peşine söz konusu kampa kısa süreli bir katılımım oldu. Ve bugün de kampın üzerimdeki etkilerini yazmak istedim.

Kampa, “Kentsel-toplumsal hareketlerin devrimci dönüşüm kuvveti” başlıklı bir sunum yapmak üzere katılmıştım. Ancak kampta hissettiklerim, sohbetler sırasında öğrendiklerim ve dönüşümün peşine okuduklarımla fark ettiğim şey, o sunumda ifade etmeye çalıştığım başka bir dünya yolunda bir mekânsallığın inşasının, bir ortak mefhumu kurma yolunda kuvvetli bir iradenin, zaten orada olduğuydu.

Öncelikle başta kampın kuruluş hikayesi bir kentsel-toplumsal harekete dayanıyor. Kamp ilk kez, 1998’de altın madenine karşı direnen Bergama köylüleriyle dayanışmak için yapılmış. Aşağıda bazı aktarımlarla sürecin kısa özeti;

“98 Dünya Gençliği Buluşması; dünyanın ve Türkiye’nin birçok yerinden gençlerin, derneklerin, öğrenci örgütlerinin düzenlediği onlarca sanatçı ve aydının konuk olduğu o kamp: 1. Gençlik Yaz Kampı…

Bergama’da altın madeninin siyanür kullanılarak açılmasına itiraz eden, doğanın talan edilmesine hayır diyen köylüler yıllarca dillerden düşmeyen bir direniş bıraktılar geriye.

Günün sonunda gençler bir araya gelip çıkarsız, sömürüsüz bir dünyanın ve kollektif bir yaşamın, dayanışmanın baki olduğu bir anlayışla ilk kamplarını köylülerinin mücadelelerine de ortak olmak üzere Bergama’da düzenliyorlar”.

“Kamp alanına attığımız adımla, her yerde yarını bugünden kurmanın olanaklarını........

© Evrensel