Hekimliğin ayrıcalıklı bir meslek olduğunu düşünüyorum ama tahmin ettiğiniz gibi benim zamanımdaki prestijli ve çok kazandıran meslek algısı nedeniyle değil tabii ki. Şimdi o algı tümüyle değişti. Çete reisi hatta beli silahlı bazen de yaşamlarını paraya feda eden bir çete mensubu olmak, yukarılarda tanıdıklar, altınızdaki araba, elmasın kıratı, çantanın markası prestij için elzem. Hekimlik ise her gün şiddetle burun buruna yaşamak, üç kuruşa sözleşmeli çalışmak, ödeyeceği kiranın peşinde koşmak demek. Bütün zorluklara ve algıdaki bu değer kaybına rağmen neden hâlâ hekim olabilmek için bu denli zorlu bir hayatı seçiyor insanlar, gençliklerinin en keyifli yıllarını kütüphanelerde ders çalışarak, nöbetten nöbete koşarak geçirmeyi yeğliyorlar diye düşünmelisiniz. Düşünmenize yardımcı olmak için bizim ayrıcalıklı hissetme nedenlerimizi paylaşmalıyım sizlerle.

Bir iki haftadır nihayet kitaplıklarımı düzenliyorum. Aramada dağılmış gibi görünmese de tüm kitapların yer değiştirdiğini gelir gelmez anlamıştım anlamasına ama bir türlü elim değip dokunamamıştım. Biraz zamansızlıktan ama en çok da yeni bir aramanın ne zaman gerçekleşeceğine dair belirsizlikten. Geçen hafta ilk elliye giremediğimi görünce hayal kırıklığı yaşadığımı itiraf edeyim, şimdiye dek ilk üç beşte olma alışkanlığından hâlâ kurtulamamışım anlaşılan. Üstüne........

© Evrensel