Johan Cruyff’un yıllar önce sarf ettiği cümle, belki de hiçbir dönemde bugünkü kadar anlam kazanmamıştı: “En kusursuz sistem bile tek bir çalım karşısında çöker.”

Oyunun en karmaşık yanlarını basitleştirmek için kuralları zorlayan Cruyff’un bu tespiti, günümüz futbolunun “her yerde bire bir” paradigmasıyla yeniden doğrulanıyor. Maçların uzun bölümlerinde neredeyse bütün sahaya yayılan bire bir eşleşmeler; kıvrak bel hareketlerine, yüksek sprint hızına ve topu kaybettikten sonra açık alanda ya da art arda kısa deparlarla pres yapmaya hazır “tilki bacaklara” adeta cennet sunuyor. Çalım ve kanat oyuncularının hedonizmi, günümüz futbolunun koşullarına minnettar olmalı. Nitekim Kulüpler Dünya Kupası’nda PSG ile Bayern Münih arasındaki çeyrek final maçı da Coman, Barcola, Olise, Kvaratskhelia ve Doué’nin adeta şov yaptığı bir dripling şöleniydi.

Şampiyonlar Ligi’nin son şampiyonu PSG, hücumda çoğu zaman üç saf kanat oyuncusuyla oynamasıyla benzersiz bir ekip. Klasik Santrfor Gonzalo Ramos, toplam süre bakımından takımın beşinci forveti konumunda (1784 dakika). Kış transfer döneminde gelen Kvaratskhelia ise onu rahatça geride bıraktı (2 bin 207 dakika). Luis Enrique ve ekibi, Gürcistanlı kanat oyuncusunun gelişiyle kadronun tamamlandığını düşünüyor.

“Bu, Futbol Direktörümüz Luis Campos’un, Başkanımız [Al-Khelaifi’nin] ve teknik ekibin ortak çalışmasının ürünü. Bizim forvetlerimiz yalnızca gol atıp asist yapmakla kalmamalı, bire birde de adam geçebilmeli,” diyor Luis Enrique. “Hakiki kanat oyuncusu bulmak zor; bu yüzden çok az takım saf kanatlarla oynuyor.........

© Evrensel