Onca baskıya, yasağa rağmen direnişlerin, mücadelelerin eksik olmadığı bir zamandan geçiyoruz.

İktidarın hemen her toplumsal sınıfı ve katmanı parça parça çitleyerek sürdürdüğü yağma siyaseti hiçbir yerde karşılıksız kalmadı. Fabrikalardan köylere, okullardan sokaklara kadar canı yananın kendi küçük direniş barikatını kurduğu, kah kazanımla kah kaybederek geri çekildiği dinamik bir sosyal tabloyla baş etmek için her zaman güvenlik kuvvetlerini hızlıca harekete geçiren Saray yönetiminin 2013’ten bu yana karşılaştığı ilk büyük kitlesel karşı koyuş; Saraçhane ve sonrasında yaşandı, yaşanıyor. Ülkenin birçok kentine ve ara sokaklara kadar yayılan Saraçhane eylemleri, ezilenlerin çoğu kez tanımladığı gibi, haysiyet mücadelesinin kitlesel ve yaygın bir boyuta yükseldiği cüretkar bir meydan okumadır.

Kitle hareketini tetikleyen, İBB Başkanı Ekrem İmamoğlu’nun önce usulsüz bir biçimde diplomasının feshi hemen ardından tutuklanmasıydı. Son yerel seçimlerden bu yana görülmemiş bir hızla birçok belediyeye kayyım atayarak hem halkın seçme seçilme hakkını ilga eden hem de belediyelerin birikimine göz koyan Saray rejimi muhtemelen halkın kendiliğinden patlayışını beklemiyordu. Çünkü Gezi cezalandırmalarının yıllar sonra bile Demokles’in Kılıcı gibi başının üstünde tutulduğu, arada bir iç savaşla tehdit edilen halkın böylesi büyük bir eyleme cüret edemeyecek kadar dirayetsiz olacağı sanılıyordu.

Ancak Saraçhane’ye gelene kadar toplumsal kesimlerin biriktirdiği yük taşınamayacak kadar artmıştır. Harekete ilk geçen öğrencilerin iş ve gelecek güvencesizliği; ağırlaşan geçim koşullarını iki kat çalışarak çözmeye çalışan ailelerinin olağanüstü fedakarlığıyla bile aşınmayan, tersine artan kaygıları, zar zor elde edilmiş diplomaların bile hükmünün kalmayabileceğinin görülmesi üniversiteleri meydana taşıyan en önemli etken oldu.

İmamoğlu’nun şahsında yükselen itirazın nesnel içeriği sadece siyasal değil aynı zamanda iktisadidir de. ENAG’a göre yüzde 75’in üzerinde seyreden enflasyonu........

© Evrensel