İşsizsiniz. Lise, üniversite her neyse, öyle veya böyle bitmiştir. Okul bittikten sonra işinizi hazır edecek bir aileniz de yok. Ya babaevine döneceksiniz ya da işte o eğitiminizi tamamladığınız yerde veya büyük şehirlerden birine gidip işte orada bulabilirseniz eğitiminizle, bedeninizle, ruhunuzla hiç ilgisi olmayan işlerde günlük ya da kısa süreli çalışıp ayakta durmaya çalışacaksınız ama çoklukla yürümeyecek bu iş. Direnemeyeceksiniz, kürkçü dükkanına dönüp varsa oranın size ait bir odasında kendinizi toplumdan, dünyadan soyutlayacaksınız. Oraya buraya uğrayıp yüz yüze veya maille eskilerin “öz geçmiş” dedikleri CV’nizi bırakıp devlet memurluğu sınavlarına ikinci el kitaplarla hazırlanacak ve çoğunlukla kazanacak ama mülakatta yok sayılacaksınız. Evdekilerle, çevredekilerle aranızda hiç yoktan, sırf sizin alınganlığınız yüzünden, kutup soğukları esecek ki bazı ebeveynler size iş bulma umuduyla hiçbir zaman tasvip etmedikleri iktidar partisinin saflarında görünme çabasına bile girmişlerdir. Sokaklarda amaçsız yürüyecek, kaldırım kenarlarında tüneyecek, zaman zaman kulaklığınızdaki müziğe kendinizi kaptıracak, parklardaki bankları çoğunlukla bir ayağı çukura iyice yaklaşmış büyüklerle paylaşacaksınız. Saatlerdir yürümekten yorulduğunuz için gevezeliklerinden, hastalıklarından, güncel siyasetin dibinden, ha bire kişisel soru sormalarından, akıl vermelerinden, fi tarihinde başlarından geçenlerden, aslında dünyayı kurtaracak fikirlerine değer verilmediğinden, ünlü birinin kendilerinin yanında çırak olduğundan filan söz ettiklerinden onlarla oturmak da istemeyeceksiniz ama oturmuşsunuz bir kere veya o oturmuştur yanınıza, kulaklığınızı da ayıp olmasın diye çıkarmışsınız. İşte onların erkek olanlarından bazılarının kadın olan bazılarınıza toplu taşıma araçlarında, yolda yolakta, sahilde plajda görsel, sessel tacizde bulunduklarını yaşamış, görmüş, duymuşsunuzdur ama ne çare; bazıları da öyle........

© Evrensel