Grev ve boykot eylemleri, emekçilerin tarihsel mücadelesinde sadece ekonomik taleplerin değil, aynı zamanda siyasal hakların kazanılmasında da en etkili araçlar olmuştur. Kapitalist üretim ilişkilerinin emek üzerindeki denetim ve tahakkümünü kırmanın en güçlü yollarından biri, üretimden gelen gücün örgütlü biçimde kullanılmasıdır. Bu noktada grev, doğrudan üretimi durdurarak sermaye birikim sürecine müdahale ederken; boykot, tüketim ve hizmet alanında sermayeye karşı baskı oluşturmak açısından önem taşır.

Boykot, halkın gündelik yaşam içindeki tüketim gücünün politik bir tavra dönüşmesini sağlayan ve başarılı olduğunda muhatabını geri adım attıran etkili bir eylem biçimidir. İnsanlar bir ürünü, markayı ya da kurumu boykot ettiğinde sadece tüketimden değil, aynı zamanda o kurumun temsil ettiği politikalardan da vazgeçtiğini ilan ederler. Boykotlar, örgütlü ve uzun süreli olarak hayata geçirildiğinde iktidarı ve destekçilerini sarsacak güce erişme potansiyeline sahiptir.

Ekonomik gücü elinde bulunduranların tek dayanağı, bir zincirin halkaları gibi birbirine bağlı olan emeğin ve tüketimin sürekliliğidir. Bu halkalar grev ve boykot gibi eylemlerle kesintiye uğradığında zincirin kopması ve çarkların bir süreliğine de olsa durması........

© Evrensel