Geçtiğimiz hafta AB-Çin zirvesi 24 Temmuz’da gerçekleşti. Zirvede, Çinli şirketlerin Avrupa pazarlarını işgal etmesi, nadir toprak elementlerini ithalinde Çin’in Avrupalı sanayicileri parmağında oynatması gibi konularda bebek adımlarıyla ilerleme kaydedildi. Hemen arkasından 27-30 Temmuz tarihlerinde Çin’le ABD arasında gümrük vergisi pazarlıkları gerçekleşecek ve 1 Ağustos’ta da Trump’ın Avrupa’ya gümrük vergileriyle ilgili verdiği süre dolacaktı. AB, ABD’nin Çin’le bir anlaşmaya varmasını beklemeden 27 Temmuz’da yüzde 15’lik tek taraflı gümrük vergilerine razı oldu. Bu ödünde ABD’nin NATO’dan çekilmemesi umudu da elbette başat rol oynuyor ama iki dünya lideri ülkeyle arka arkaya yapılan bu toplantılarda AB’nin güçsüz konumu, sanayisi olmayan ülkelerin/bölgelerin artık tüketici pazarları büyük dahi olsa küresel konularda söz hakkını yitirdiğine işaret ediyor.

Geçtiğimiz hafta, AB’nin kafa karışıklığını irdelemiştik. Çin’e sanayi ürünlerinde, ABD’ye ise hizmet sektöründe bağımlı olan AB, iki süper güç arasında kaldığı bu ortamda kendi içinde de bölünüyor. Örneğin, Almanya serbest ticareti savunurken, Fransa sanayiyi koruma yönünde bir çizgi izliyor. İspanya gibi ülkelerin Çin’le daha dengeli bir........

© Evrensel