“İnsanın beyni, kanını dizginleyecek yasalar koyabilir ama kızışmış tutkular soğuk kuralların üstünden atlayıp geçecektir. Gençlik çılgınlığı da böyle bir tavşandır işte: Topal nasihatin ağının üstünden atlayıverir.”

Venedik Taciri, Shakespeare

İnsanın hayatında kırılım günleri vardır. Umutsuzluğu, korkuyu, yeniklik duygusunu kaybettiği günler.

Nostalji kelimesinin kökeni ‘nostos’ (dönüş) ‘algia’ya (acı) dayanır: Geçmişi anmanın verdiği bir ince sızı.

İşte o kırılım günleri nostaljide kalırsa yalnız yaşayana değil tüm topluma acı verir.

Onlarca, yüzlerce eyleme katıldım şu yaşıma kadar. Ne gözaltına alındıklarım ne en kitleselleri, kırılım günü 1998’de yaşanmıştı.

Birbiri ardına öğrencilerin ölüm haberi geliyordu. Ali Serkan Eroğlu, Cihan Tarho...

İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi alt kantine sabahın 8’inde gelirdi gazeteler, öğrencilerin kolları altında. Manşette Kenan Mak’ın ölüm haberi geldi o gün. Kederin derin sessizliği kantinden başlayıp alt koridora yayıldı.

Sonra bir ıslık duyuldu, tek bir ıslık: Grup Yorum’dan Bize Ölüm Yok.

Biri tek başına eşlik etmeye başladı ıslığa: Kavganın alevlidir rüzgârı...

Toplantısı yapılmadı, kararı alınmadı, bir anda yüzlerce kişi bir ağızdan söylemeye başladı:

Yayılır gider ılık ılık

Ayaklandı herkes, amfilerden çıktı diğerleri, üst kata aktı kitle, oradan Turan Emeksiz Anıtı önüne.

Bir kanon gibi geliyordu kulağa: Dağların, başakların üzerinden, Buğday gibi........

© Evrensel