İktidarın 19 Nisan’da başlayan saldırısı ile yükselişe geçen kitle mücadelesi bayram arasında bir nefes molası verdi. CHP yönetiminin değerlendirmesiyle bu mücadeleler sonunda “darbe püskürtüldü”, ama mücadele erken seçimi hedefleyen bir amaçla devam edecek. CHP yönetimi bu püskürtmeden İBB’ye ve CHP’ye kayyım atama girişiminin engellenmiş olmasını kastediyor ve belli başlı illerde hafta sonları, İstanbul’da hafta içinde bir ilçede -ilki Şişli’de gerçekleşti- akşam mitingler yaparak ve 28 milyonu aşan bir imza toplayarak “sandığı getirebileceğini” iddia ediyor.

Seçimler yoluyla iktidara gelmeyi hedefleyen bir düzen partisi açısından, bu kampanyaya temel demokrasi ve özgürlük taleplerinin de eklenmesi, kitle seferberliğinde tutarlılık gösterilmesi koşuluyla bu hedefin belirlenmesi normal sayılabilir. Ama göz önüne alınması gereken bazı gerçekler var: İmamoğlu ve bazı belediye başkanları ve yöneticiler halen cezaevinde tutuluyor ve gösterilerde tutuklanan gençlere ve diğer insanlara davalar açılmış durumda. Yani iktidar bir yandan bir adım geri atmış gibi görünürken, diğer yandan saldırısını sürdürüyor. Kitlelere ‘yerimdeyim ve bakın tutuklamalar yapıyorum, davalar açabiliyorum’ mesajını net bir biçimde vererek tehdidini sürdürüyor.

Şimdi yanıtlanması gereken soru şu: CHP’nin seçim hedefiyle yürüttüğü bu kampanya işçi ve emekçi kitlelerin, gençliğin temel ve acil taleplerini karşılayabilecek mi? Bunun yanıtını vermek için öncelikle CHP’nin ekonomiyi, yani gerçek toplumsal ilişkileri es geçmekte olduğunu hatırlatmak gerekiyor. Oysa tüm anketler gösteriyor ki ekonomi ülkenin en başta gelen sorunu ve halkın ekonomik durumunu acil olarak az çok düzeltecek tedbirlerin alınması ilk önceliklerden birisi olmalı. Bunu halkçı bir ekonomi politikasının uygulanması sağlayabilir. Zamların durdurulması, tüm ücret ve maaşların yoksulluk sınırı göz önünde tutularak artırılması, kamulaştırmalar ve soygun düzeyinde........

© Evrensel