19 Mart’tan bu yana tek adam iktidarının keyfi uygulamalarına ve baskılarına karşı merkezinde gençliğin olduğu halk kitlelerinin sokaklarda ve meydanlarda yürüttüğü bir mücadele ülkenin politik tarihine damga vuracak bir biçimde gelişti ve güçlendi. Eğer bu mücadeleyi kısaca tanımlamak gerekirse: Bunu, kitlelerin iktidarın ekonomik, politik ve sosyal politikalarına karşı kitlesel olarak yürüttüğü bir halk mücadelesidir diye tanımlamak yanlış olmayacaktır. Yılların biriktirdiği, öfke bir mücadele dalgası olarak açığa çıktı ve sokaklara, alanlara taştı. Bu mücadelenin özelliklerine biraz yakından bakmak gerekiyor. Bir halk mücadelesinden bahsettiğimize göre oradan başlayalım.

Peki ama halk kimdir? Halk bir avuç sömürücü sınıf dışında kalan, çeşitli sınıf ve tabakalardan oluşan, homojen olmayan bir kitledir. İşçi sınıfı, diğer emekçi tabakalar, küçük burjuva kesimler, küçük üreticiler vb. ve onların gençliği halk sınıf ve tabakalarını oluşturur. Bu tabakaların her birinin ayrı çıkarları olduğu gibi ortak çıkarları da vardır. İktidarın büyük sermaye lehine uyguladığı ekonomik ve siyasi politikalar, ülkenin emperyalizme karşı bağımsızlığının sağlanması, demokrasi ve özgürlük sorunları ortak sorunlardır ve bu sorunların ağırlaşarak ülke gündemine damga vurması halk sınıf ve tabakalarını ortak amaçlarda bir araya getirebilir. Bugün de bazı yönleri eksik olmakla birlikte olan biten esas olarak budur.

Kitlelerin en iyi eğitildiği okul mücadele okuludur. Kitleler mücadeleye atıldığında onlarca durgun yılda öğrendiklerinden çok daha fazlasını birkaç haftaya, aya hatta günlere sığdırabilirler. Mücadele öğretici ve eğiticidir. Harekete geçen kitlelerin ilk mücadele günlerindeki tutum ve davranışları mücadele gelişmesiyle birlikte gelişir, daha açık ve net politik ve ekonomik talepleri ileri sürmeye, kendilerine ayak bağı olan, onları geri çeken, halk kitlelerinin birlikte mücadele etmesinin önünde engel gibi görülen ayrılıkların, farklılıkların üstesinden gelirler ve din, mezhep, ulusal farklılıkların........

© Evrensel