Savaş, şiddet, yoklukla ateşten gömlekleri giydik. Ne düş kaldı görülecek, ne unutulmayacak bir hayal, yürekleri yakan ateş altında.

Geceden mektup yazdım sabaha. Karanlığın karalığını anlattım. Özlemimle beyazlığa. Sabah gelsin diye aklıkla. Geceler uzamasın bir daha.

Savaşlar, yerle bir ediyor her yeri. Yok ediyor insanı, bitirerek insanlığı. Depremlerinden geçecek yeryüzü, hortumlarından gökyüzü, deniz tsunamilerden. Yeşersin diye insan, insanlık yeniden.

Zeytinin acısı tuzla alınır.........

© Evrensel