Ana muhalefet kendi gündemi ile, daha doğrusu birbirini savcılıklara ihbar etmekle meşgulken, halk hayat pahalılığı ile cebelleşirken, ülkemiz çok kritik bir sürecin içerisinde.

Ülkemizde kırk yıldır süren ve kırk bin can alan asimetrik, düşük yoğunluklu, güya iç savaş değil ama bir nevi savaş sona eriyor. Terör örgütü kendini lağvetti, birkaç gün içinde de silahlara veda edecek.

Bu hem insan kanının akması hem de ekonominin sürekli kanaması anlamına gelen pis bir savaştı. Savaş elbette büyük ölçüde emperyalizmin ülkemizdeki proksileri (maşaları diye çevirseler olur) ile sürdürdüğü dış sponsorlu bir savaş.

Daha önce de bahsetmiştim, artık “bitmeyen savaş icat ettiler”. Irak, Suriye, Ukrayna-Rusya, İran-İsrail bu tür savaşların bazıları. Savaş başladı mı, bitti mi, sürüyor mu, ara mı veriliyor? Bittiyse kim kazandı? Barış yapıldı mı? Yapıldıysa hangi koşullarda yapıldı? Maksat neydi? “böl-yönet” ise hani nereler bölündü? Yeni sınırlar ne?

Cevap: Hiçbiri

Sanki hiçbir tarafın kazanmadığı, sürekli bir savaş hali isteniyor.

Bunun Türkçesi “iki tarafın da kaybettiği” savaş demektir.

Bizim başımızdaki de böyle bir bela idi.

Kırk yıl terör örgütü bir milim ileri gidemedi ama biz de yıllarca hem birçok canımızı hem de milli gelirimizin önemli bir kısmını kaybettik.

Şimdi siyasi irademiz “iki tarafında........

© Ensonhaber