Geçtiğimiz gün sosyal medyada gezinirken bir videoya denk geldim. Anne bir akrep, yavrularının yaşaması için kendini feda ediyordu. Evet, yanlış duymadınız. Yavruları, annenin bedenini yiyerek hayatta kalıyorlardı. “Matrifaji” deniyor buna. Yani annenin, yavrularını yaşatmak uğruna kendini feda etmesi…

İlk anda bir ürperti sardı içimi. Tüylerim diken diken oldu. Bir hayvanın bu denli büyük bir fedakârlık yapması insana ters geliyor. “Bu kadar da olmaz” diye düşündüm bir an. Ama sonra kendi coğrafyam geldi aklıma… Kendi annem, eşim, sokakta çocuğuna ayakkabı bakan yorgun kadınlar… Belki bedenlerini değil ama ruhlarını, zamanlarını, gençliklerini, umutlarını, hayallerini… hepsini, hiç düşünmeden evlatlarına sunan o koca yürekli kadınlar…

Bir annenin çocuğu için geceleri uykusuz kalması da bir matrifaji değil mi? Ya da soğuk bir kış günü kendi kabanını çocuğuna giydirip, kendisi titreyerek yürüyen kadın? O kadar tanıdık, o kadar içimizden bir şey ki… Sadece bir hayvan davranışı değil bu. Doğanın, sevginin, özverinin, anneliğin ortak dili.

Bazen bir akrep, bize insan olmayı hatırlatır.

Bazen bir video, hayatın içindeki görünmeyen kahramanları fark etmemizi sağlar.

Belki annemizi........

© Enpolitik