Avukatlar Günü vesilesiyle sosyal medya hesaplarımda bir mesaj paylaştım. Mesajımda, avukatların yalnızca bir meslek değil, adaleti, vicdanı ve direnişi temsil ettiğini haykırdım! Yenidoğan Çetesi ve Narin davası duruşmalarında, salonlara sığmayacak sayıda yurdun dört bir yanından gelen gönüllü avukatları gördüğümde hissettiğim gururu dile getirdim...

Özetle, topluma karşı taşıdığımız sorumluluğun farkında olduğumuzu, suskunluğun dayatıldığı, hukukun baskı altına alındığı bu dönemde; büyük bir azimle adalet mücadelemizi sürdürdüğümüzü belirterek, “Bizler var oldukça adalet susmayacak, toplumun sesi ve vicdanı asla susturulamayacak!” dedim.

Ama sonra…

O mesajı paylaştıktan hemen sonra Twitter'da bir annenin yazdığı bir mesaja denk geldim… Boğazım düğümlendi… Yüreğimde büyük bir acı ve utanç hissettim…

O anne, depremde kaybettiği avukat evlatlarının ardından yazmıştı: diyordu ki, “Elbette her mesleğin zorluğu vardır, bugün Avukatlar Günü; evlatlarımın mesleki hayalleri de hayatları gibi yarım kaldı. İki yıl geçti, bu süreçte bana destek olan birçok avukat oldu, vicdanlı ve etik değerlere bağlı birçok avukat tanıdım. Fakat bu süreçte 'savunma hakkı' diyerek, etik ve vicdanı ayaklar altına alan, mahkemede sokak ağzıyla konuşan avukatlar da tanıdım. En acısı, geçmişte oğlumla aynı ofisi paylaşan iki avukat, 'kolon kesen firarilerin' avukatı oldu. Bugün Avukatlar Günü; işini hakkıyla yapan, vicdan ve etik değerleri olan tüm avukatların gününü kutluyorum.”

Bu satırlar, sadece bir annenin acısını değil, mesleğimizin bazı ellerde ne hâle geldiğini de gözler önüne........

© Enpolitik