“Soyunmak bazen çıplak kalmak değil, görünür olmaktır.”

1985 yılında Başar Sabuncu’nun yönettiği ve Şener Şen’in İbrahim karakterine hayat verdiği Çıplak Vatandaş, yalnızca dönemin ekonomik krizini değil, sistemin vatandaşa reva gördüğü sessiz, derin ve sürekli çıplaklaştırma hâlini anlatır. Filmin başlangıcında başroldeki İbrahim, bir devlet memurudur. Elinde kalem, yüzünde alın teri. Sessizce geçinmeye, ayakta kalmaya çalışan o milyonlardan biridir. Ama bu filmde o milyonlardan sadece biri görünür olur. Çünkü diğerleri sesini çıkarmadan sistemin “görünmeyen kayıpları” olurken, o görünür olmanın tek yolu olarak soyunmayı seçer. Aslında bu bir seçimden öte bir isyandır. Sistemin soyup soğana çevirdiği bir sınıfın görsel olarak resmedilmesidir belki de.

İbrahim tam 8 ayrı iş yapar. Gündüzleri devletin memuru, geceleri ise türlü kimliklerin içindedir. Limon satar, bulaşık yıkar, boza satar ve hatta amigoluk yapar. Fakat ne yaparsa yapsın asla geçinemez. Çünkü bu topraklarda emekçiler geçinemez, sadece sürünür. 1985’te de bu böyleydi. 2025’te........

© Elips Haber