Süreçle ilgili İmralı ve Kandil’den sürecin amacı olan “PKK’ya silah bıraktırma, terörü bitirme” amacına yönelik olumlu açıklamalar var.

Sürecin aktörleri olan iktidar, DEM Parti, HüdaPar, dindar kesim, Kürtlerin bir kesimi, CHP gibi bir ana muhalefet partisi ve hatta Irak Kürdistanı’ndan da sürece yönelik olumlu açıklamalar var.

Elbette süreç devam ederken kent uzlaşısı yapan belediyelere ve DEM Partili belediyelere kayyım atanması gibi süreçle uyuşmayan durumlar da var. Demokrasinin yara aldığı bir ortamda, muhalefet etmenin yargı yoluyla engellendiği bir zamanda çözüm girişiminden bahsetmek de elbette abes.

Süreç, her ne kadar “PKK’ya silah bıraktırma, terörü bitirme” süreci olarak adlandırılsa da aynı zamanda sürecin Kürtlerin eşit vatandaşlık taleplerinin önünün açılması, anayasal olarak tanınma gibi talepleri de içermesi gerekiyor zira aksi halde neden bir süreç işletilsin? Ya da terör örgütü PKK neden silah bıraksın?

Geçtiğimiz günlerde HüdaPar, ki kendisi seçimde Cumhur İttifakı bünyesindeydi, bir çalıştay düzenledi ve burada çözümün toplumsal yönüyle ilgili talepleri dile getirdiler.

Sonuç bildirgesinde barış talep edildi, Kürtlere yönelik asimilasyonun ve yok saymanın terk edilmesi, anayasal olarak Kürtlerin tanınması yani Kürtlere zorla Türksün baskısı yapılmaması, Kürtlerin ecdatlarına ve Kürt kimliğine hakaret edilmemesi, geçmişte yaşanan hataların tekrarlanmaması, anadil Kürtçe’nin tanınması ve anadilde eğitimin olması gibi demokratik talepler dile getirildi.

Herhangi bir şekilde iki bayrak, iki ülke, Türkiye’nin bölünmesi, terörün desteklenmesi gibi bir ifade kullanılmadı. Türkiye’deki seküler milliyetçi, Kemalist, ulusalcı kesim içerisinde çözüme karşı olanları tetikleyecek tek ifade belki “Kürdistan” ifadesinin kullanılmasıydı. Bunun dışında kalan talepler, demokratik taleplerdi.

Ancak bu demokratik talepler, “hainlik, alçaklık, bölücülük” olarak tanımlanarak çözüm süreci şeytanlaştırılmaya........

© Elips Haber