Önemli bir olayın beşinci yıl dönümü yaklaşıyor. 11 Mart 2020 günü öğleden sonra Ankara’da bir toplantıdaydım. Toplantının yapıldığı ofisteki sesi kapalı TV’nin ekranlarında alt yazıda “Türkiye’de ilk COVID-19 vakası açıklandı” yazıyordu. Toplantımız bitti. Misafirlerim havaalanına gitti. Ben de yemeğe geçtim. Hayatın böyle devam edeceğini sanarak günümüzü bitirdik. Bir ay sonra ülkede restoranlar ve okullar kapanmıştı, uluslararası seyahat yasaklanmıştı, bulabilenler maskeyle geziyordu. Zaten İstanbul sokaklarında da pek kimse kalmamıştı.

Sonra bir cuma gecesi hafta sonu sokağa çıkma yasağı ilan edileceğini duyduk. Kimse sokağa çıkma yasağının ne demek olduğunu tam olarak bilmiyordu. “Temel hizmetler devam edecek” dendi. Mesela yemek dağıtan kuryeler sokağa çıkabilecek miydi? Cumartesi sabahı önce “evet” dendi. Öğleden sonra ise Ankara’dan açıklama geldi: Herkes yemeğini evinde yapsın. Artık geceleri ve hafta sonları sokağa çıkmak yasaktı. Haftalar sonra Ramazan’da millet sahur yapabilsin diye yemek dağıtımının istisna tutulması kararlaştırıldı.

Her hafta sonu, kimin dükkânını açabileceği gündemin en önemli başlığıydı. Mesela berberler yüksek riskli ilan edildi. Anneler günü olan pazar günü çiçekçilere izin verildi. Bundan tam bir sene sonra 2021 Nisan’ında “Son kez uzun bir sokağa çıkma yasağı ilan edilecek” dendiğinde süpermarketlerde yiyecek ya da temizlik malzemesi satılabilir ama kitap ya da çakmak satılamaz, dendi. Kitap reyonlarının önü bariyerle kapatıldı. Bu arada sokağa çıkmak için istisnalar artırıldı. Mesela ekmek almak için sokağa çıkmak serbest bırakılınca bir cumartesi akşamüstü Bağdat Caddesi’nde elinde ekmekle yürüyen yüzlerce kişiyle karşılaştık. Evcil hayvan sahiplerinin sesi yükselince köpek gezdirmek de serbest bırakıldı. Evcil köpek satışları tavan yaptı.

Dünyada da benzer durumlar yaşandı. Mesela Panama’da pazartesi, çarşamba ve cuma günleri erkeklerin; salı, perşembe ve cumartesi........

© Ekonomim