Yüzdeki güzellik, aynaya hüner değildir. Tıpkı yüzdeki kusurun aynanın kabahati olmadığı gibi… Eleştiri, bize tutulmuş aynadır. Değerlidir. Ancak önerisiz eleştiri, panzehirsiz zehir sunmaktır.

Eleştiri; düşük yoğunluklu zehir… Tıpkı ilâç gibi. Gerekli ama acı. Nadiren talep edilen… Bir insanı, konuyu, yapıtı; iyi veya kötü, doğru veya yanlış, güzel ya da çirkin yönlerini bulup göstermek amacıyla inceleme işi… Eleştiri;doğru zaman, doğru zemin, doğru zat bileşkesinde yapılınca makbuldür.

Bu işi kendine görev edinmişe eleştirmen, (münekkit) denir. Tenkit eden pek sevimli biri değildir. Kendisinden talep edilse de değildir. Kelimenin etimolojik kökeni neredeyse her dilde ifade ettiği eylemin ağırlığıyla olumsuzlaşır. Kısaca, eleştiri pek sevilmez hatta bizde saldırıyla eş tutulabilir.

Çoğu kez; “kritik” sözcüğüyle duygusal tahrip gücü azaltılmaya çalışılır. Ama ağırdır; çünkü eleştiridir. Aynadaki kusurla yüzleşme duygusunun sevimsizliğidir. Bir edebiyat veya sanat eserini her yönüyle ele alıp açıklamak, anlaşılmasını sağlamak, fazlasını, değerini ortaya........

© Ekonomim