Sus küçüğün söz büyüğün der atasözümüz… Kültüründe küçüğe söz vermek yerine onu sus ile sınırlamak, egemenliğin dili olamaz. Olsa olsa muktedirin dayatması, tepedekilerin buyruğu olur.

Özgürlüğe, zafere, fethe, kurtuluşa, dine adanmış bayramlarla donanmış gezegende çocuklara atfedilmiş tek bayram olur 23 Nisan’ımız… Çocuk kelimesiyle anılsa da kayıtsız şartsız milletindir dediğimiz egemenliğe fazlasıyla vurgu yapar.

Egemenlik, mücadele sonucu elde edilmiş bir haktır ve kendi kaderini kendinin belirlemesini ifade eder. Özgürlüğün kurumsallaşması, milletin sinesinde yer etmesidir aslında… Meclise vurgu yapar. Yasaların üretilmesinde milletin kural koyuculuğunu anlatır.

Peki, bu kadar kullanışlı bir kelimenin millete anlatılmasında acaba biz hangi dili kullandık dersiniz? Daha doğrusu egemenliğin bir dili var mıdır, varsa nedir?........

© Ekonomim