Geçen gün gömleğimin düğmesini dikmek için iğne ipliği aldım elime, bir güzel düğmeyi yerine diktim. Eşim pes vallahi nasıl yaptın diye hayret etti ama çok küçükken öğrenmiştim, hiçbir zorluğu yoktu ki…

İlkokul dördüncü sınıfı Almanya’da okudum. Okulda dikiş dikme, nakış işleme, yemek yapma, yüzme, atletizm gibi dersleri biz küçük çocuklara öğretiyorlardı. Okula servis de yoktu, tramvay ve otobüsle tek başıma gider gelirdim. Küçük çocuklar anne babalarının koruma kalkanlarından çıkıp hayata hazırlanıyorlardı. Gerçek hayatta ihtiyaçları olacakları bilgilerle donatılıyordu. Yüzmeyi, yemek yapmayı, dikiş dikmeyi, atletizmden zevk almayı sadece 1 senelik Almanya eğitimimde öğrendim.

Birkaç gündür Instagram’da, yurtdışındaki ana okulu ve ilkokul sınıflarının videolarına denk geliyorum. Videolarda Çin’deki küçük çocukların yemek yapmaktan, marangozluğa, dikiş dikmeye, heykel yapmaya bin bir çeşit gerçek hayata dair konuyu derslerinde işlediklerini görüyoruz. Japonya’da çocuklar, derslerinde deprem tatbikatı ya da yangında ıslak havluyu yüzlerine tutarak eğilip kaçma tatbikatı yapıyorlar. Gerçek hayatta aniden yapmaları gerekirse diye, birçok şeyi daha çok küçükken öğreniyorlar.

Ağaç yaşken eğilir! Ülkelerin birbirinden farkının sadece ve sadece eğitilmiş insan gücü olduğuna inanıyorum. Eğitilmiş insan gücüne sahip ülkeler tarih boyunca hem teknolojiye hem bilime yön........

© Ekonomim