Olivier Blanchard yüksek faizi, “kamu borcunun ödenememesi olasılığı” ile ilişkilendiriyordu. Ancak bu ilişki monoton olmayabiliyor. Reel faiz-beklenen enflasyon ilişkisi de doğrusal olmayabiliyor. Gerçekleşen cari dönem enflasyonu ve reel faizler arasında anlamlı bir ilişki var: Faizler artarken enflasyon düşüyor, fakat bir eşik aşıldıktan sonra enflasyon ve reel faizler beraberce düşüyor. Blanchard 2000’lerin başında enflasyon düşerken bile faizleri artırmanın bazen gerekli ve başarılı bir politika olabileceğini göstermişti. Türkiye’de enflasyon hızla yükselirken faiz indirimlerine devam edilen dönemin sonunda sert faiz artışı zorunlu hale geldi. Faizlerin artması yüksek oldukları anlamına gelmez; o ayrı. Reel faiz, faizi talep edenin riskine göre düzeltilmiş olarak çok yüksek olmayabilir. Bu açıdan yüksek olmasa bile ekonomiyi fazla soğutacak kadar yüksek olması mümkün. Bu başka bir tartışma konusu. Burada farklı bir soru soracağım. Enflasyonu sadece faizleri yüksek tutarak, yani tek bir araç kullanarak yüzde 10’un altına düşürebilir miyiz? Sanmıyorum. Peki neden?

Para politikası, söz konusu politikayı yürütecek araçların seçimi ve yeni enformasyon ortaya çıktıkça bu araçların yeni duruma uyumunu sağlayacak kuralların ortaya konulması demektir. Uyum kaidesinin, yani para politikasını tanımlayan ikinci ögenin, mümkün mertebe şeffaf olmasında yarar olabilir. Ancak tam kurallı bir para politikası,........

© Ekonomim