menu_open Columnists
We use cookies to provide some features and experiences in QOSHE

More information  .  Close

Federalistlerin Güneyi, Anti-Federalistlerin Kuzeyi

21 0
tuesday

ABD’de “1790 Uzlaşması” olarak adlandırılan olay, kurucu babaların önemli bir testten geçtikleri ve nasıl müzakere ederek uzlaşabildiklerini gösteren bir örnek oluşturuyor.

Kurucu babaların önemli bir testten geçtikleri -sonunda Madison’un Federalist Papers’da güçlerini birleştirdiği Hamilton’dan uzaklaşarak tamamen Jefferson’un yanında yer aldığı sürecin başlarında yaşanan- olay “1790 Uzlaşması” olarak adlandırılıyor. Bu olayın önemi, devrimin en uç temsilcisinin Hamilton olduğu iddia edilen, ama Washington’un da desteklediği Federalist yorumuyla Jefferson yorumu arasındaki uçurumu, uzlaşmaya rağmen, büyüten bir hadise olmasında yatıyor. Ama aynı zamanda kurucu babaların, sonradan entelektüel ve siyasi açılardan memnun kalmadıklarını belirtseler dahi, nasıl müzakere ederek uzlaşabildiklerini gösteren bir örnek oluşturuyor.

Uzlaşmanın ya da pazarlığın son noktası Jefferson’un evindeki akşam yemeğinde, 20 Haziran 1790 tarihinde konuyordu. O akşam yemeğine Hamilton, Madison ve Jefferson katılıyordu. Konu “uzlaşma” ya da Hamilton’un Kongre’ye sunduğu, federal hükümetin eyaletlerin borçlarını devralmasını öngören -mali merkeziyetçilik veya Virginia dâhil pek çok eyaletin kaygıyla kullandığı terimle “konsolidasyon”- önerinin kaderi idi. Hamilton’un mali programının köşe taşı eyalet borçlarının federal devlete aktarılması önerisiydi (assumption)- ki eyalet borçları toplam kamu borcu olan 77,1 milyon doların 25 milyon doları kadardı fakat burada işler çıkmaza girmişti. Toplam borcun 40,4 milyon doları iç borç iken, 11,7 milyon doları yabancı ülkelere olan borçlardı. Bu arada devletin bütçesi 7 milyon dolar kadardı. Konu önemlidir çünkü kısa süre içinde Kongre’ye verilecek köleliğin kaldırılması lehinde Quaker dilekçesi tartışılırken bu öneri kabul edilirse toplam borcun 125 milyon dolara çıkacağı tahmin edilmiştir -en yüksek tahmin 140 milyon dolar olmak üzere. Ellis köle sahiplerine ödenecek tazminatlar ve serbest bırakılan kölelerin Afrika’ya gönderilmesinin 50 milyon dolar civarında bir başlangıç fonuna ihtiyaç duyacağı iddiasını bilgi sahibi bir gözlemcinin tahmini olarak sunmaktadır. Burada asıl konu........

© Ekonomim


Get it on Google Play