Ah Selim...

Geçtiğimiz yılın son günlerinde bir kez daha buluşmuştuk Moda’da, o çok sevdiğimiz Koço’da… Bana anlatacakların vardı; geçirdiğin bütün rahatsızlıklara rağmen gözlerinin ışıltısı hiç eksilmemişti. Hatta bu kez daha da parlıyorlardı; yayınevinden, yeni kitabından, yaptığın resimlerden konuşmuş, 48 yılın dostluğuyla edebiyat dünyasının altını üstüne getirmiştik! Yeni yılın ilk günlerinde yeniden buluşmak için sözleşmiştik. Bu kez, yine anılarımızdaki bir mekâna, Yedikule’de Safa’ya gidecektik…

Bugün, akşamın ilk saatlerinde acı haber geldi…

Gözlerimi kapattım, derin bir soluk almaya çalıştım; Dünya Gazetesi'nin kapısından girdiğim, 48 yıl öncesindeki o genç ve heyecanlı halim belirdi gözümde. Sirkeci'nin kalabalığında, Cağaloğlu yokuşuna tırmanırken, sağa döndüğümde girdiğim daracık Narlıbahçe Sokak'taki gazete binası, hayatımın dönüm noktalarından biriydi. Orada seninle, gazetenin başyazarı da olan Attilâ İlhan'la, edebiyatın büyülü dünyasıyla tanıştım. Hayatımda yakın hissettiğim birkaç insandan biri oldun. Senin için hazırladığım kitaba “Arkadaşım Selim” adını vermeyi önererek dostluğumuzun o kitapla sonsuza dek yaşamasını sağladın…

Hukuk Fakültesi'nin ilk yılıydı. Cumhuriyet Gazetesi'nin ardından Dünya Gazetesi'nde bulmuştum kendimi. Annemin ve dayımın kitap sevgisi bana da geçmişti, kitaplarla büyümüştüm. Senin yönettiğin sanat sayfası, her gün heyecanla beklediğim bir ziyafet gibiydi. 'Ortalık' köşende yazdıkların, kültür ve sanat dünyasına açılan bir pencereydi benim için. Orada sadece kültür-sanat olaylarını değil, aynı zamanda toplumsal ve politik meseleleri de kendine has üslubunla yorumlardın. O zamanlar genç bir üniversite öğrencisi olarak, senin toplumcu bakış açından çok etkilendiğimi ifade etmeliyim.

Yazıişlerinde öğrenci sıraları gibi dizilmiş masalarda çalışıyorduk, senin masan hemen solumdaydı. O zamanlar yeni çıkan romanın "Her Gece Bodrum"u okuyor, her........

© Ekonomim