‘Patron iyi, çevresi kötü!’ sitemini sıkça işitiriz. Yöneticiyi kollar gibi gözüken bu söz aslında onu küçümser. Söyleyen kişiyi gerçeklerle yüzleşmekten alıkoyar. En önemlisi de, böyle bir durum imkansızdır – patron neyse çevresi, çevresi neyse patron odur.

‘Çar iyi, Boyarlar (asiller) kötü’ Rusya’da yaygın bir söz. Daha önemlisi, tarihi bir siyasi yaklaşım. Sebebi açık: Bir yandan hükümdara toz kondurmamak ve muhtemel cezasından korunmak, öte yandan da mevcut durumdan mutlu olmadığını belirtmek.

Benzer bir duruma iş hayatında da sıkça rastlıyoruz. Bu yazıyı okuyan yöneticilerimizin ‘benim iş yerimde insanlar neden mutlakiyet rejimlerinde rastlanan davranışlar göstermek zorunda hissediyor?’ diye sormasında yarar olabilir!

Ancak masum, hatta cılız gibi gözüken bu sitem üç açıdan tehlikeli.

Birincisi, patronu kollayayım derken aslına onu küçümsersiniz. Neden mi? ‘Çevresi kötü’ olan bir insan için ihtimalleri beraber düşünelim, yöneticiniz için aslında ne ima ettiğinizi anlayalım. Ya durumun farkında değildir – yani yetkin değildir. Ya ekip kurmayı/ yönetmeyi bilmiyordur –........

© Ekonomim