Sabancı Üniversitesi’nin çatılarına kurulan panellerde parlayan ışık, yalnızca elektriğimizi değil, hayallerimizi de besliyor. Dün katıldığım Sürdürülebilirlik Açık Alan Oturumunda, gökyüzünden gelen bu enerjinin bir üniversitenin ruhuna nasıl umut aşıladığını yeniden hissettim. Bir zamanlar yalnızca düşünce olarak dile getirdiğimiz fikirler, bugün kampüsümüzün damarlarında dolaşan birer gerçekliğe dönüşüyor.

Sürdürülebilirlik üzerine konuşurken, aslında yalnızca doğayı değil, kendi vicdanımızı da tartıyoruz; çünkü bu mesele çoğu zaman bir moda kelimeymiş gibi kullanılsa da gerçekte, insanlığın geleceğini tartıya koyan ağır bir hakikat. Dünya, bizden şefkat bekleyen bir çocuk gibi ellerimizde. Ne yazık ki onu hoyratça tüketiyor, ateşe atıyoruz. Oysa aynı eller, bu defa kurtarmak için birleşebilir.

“Benim yaptığım neyi değiştirir ki?” demek kolaydır; ama tek bir damla bile........

© Eğitim Ajansı