Asansördeyiz. Sen ve ben. Ellerimizde poşetler. Eksi üçe basıyorum. Bir kat aşağı inince açılıyor kapı. Karşımızda bir kadın. Bebek arabasını itekleyerek giriyor içeriye. Kapı kapanmak üzere. Elini kapıya uzatıyor. Kapı hemen tekrar açılıyor.

Yazık, diyor, bu amca uzun süredir bekliyor. Sesi buğulu.
Elinde baston doğrulmaya çalışıyor amca. İçimde merhamet tınısı oluşuyor birden.

Buyurun, diyerek çekiliyorum kenara. Sırtım duvara yapışık. Göğsünde bir düğme parlıyor o sırada. Ceketini iliklediği tek düğme. Ceketin rengini kestiremiyorum. Asansöre binmiyor. Yukarıya çıkacağını söylerken pala bıyıklarının inip kalktığını görüyorum.

Peki, diyorum ben de.
Aşağı inmeye devam ediyoruz birlikte.
Din, dan, don.........

© Edebiyat Burada