ÖTEKİ CEMAL SÜREYA I-II-III

Bilge Şair

Yalnızca şiir yazmadı. Şiiri de yazdı. Bilmiyorum, şiir üstüne onun kadar düşünmüş, onun kadar beyin teri dökmüş bir başka şair daha geçmiş midir ki yeryüzünden. Hiç sanmam. Ha, yanılıyorsam da Cemal Süreya kadar yer etmemiştir o şair bende. Hepsi bu. Yarıştırmak değil yoksa amacım.

Kaldı ki “koşuyu kaybettikten sonra da koşan bir attır” o, söylediğince. Bu yüzden bir yarışa tabi tutularak açıklanması gereksiz olduğu kadar anlamsızdır da, onun. Ama, denilebilir ki, bu ısrarıdır zaten kendisini “şiiri düşünmek” bahsinde bile birinci kılan. Hiç değilse benim nezdimde…

Bir defa, pergelinin çivisini şiire batırıp sarf ettiği kimi sözlerinin bugün bile hâlâ dillerde pelesenk oluşu tek başına kanıtlamaya yeter bu savımı. Söz gelimi “Şiir anayasaya aykırıdır” sözü… Sonracığıma “Folklor şiire düşman”, “Çağdaş şiir geldi kelimeye dayandı”, “Şairin hayatı şiire dahil” sözleri… Ancak ve ancak, bu uğurda harcanmış bir ömürden çıkacak sözler değil midir? Öyledir.

Öte yandan, diğer şairler hakkında yazdığı yazılar ve bu yazılarda beliren o şair bilgeliği… Az şey midir? Yine bir örnekle gidecek olursak, kimin harcıdır ki Ziya Osman Saba’nın şiiri hakkında şöyle bir saptamada bulunabilmek: “Şiiri küçük dayının şiiridir. Günün birinde trafik kazasına kurban gidecek bir dayının.” Yahut da Nâzım Hikmet hakkında şöyle bir saptamada: “Türk şiirinin N vitamini. Okudukça yüzümüze kan geliyor.” Hakeza Orhan Veli’yi şu cümlelerle açıklamak: “Şiire kasket giydirdi, sivilleştirdi onu.” Az şey midir?

Değildir elbette, elbette değildir ve aslında her biri (ki daha neleri neleri vardır) şiire adanmış bir ömrün göğe değen filizleri ve o filizin dallarında etlenmiş meyveleridir. Bir çabanın ürünüdür, hakçası. Yalnızca şiir yazmayıp şiiri de yazmanın bir çabası… Poet ile poetika’yı hiç değilse atbaşı götürebilme isteği… Bir denizcinin balık tutmaya Poseidon’u anlamakla başlaması gibi tıpkı…

Cemal Süreya o denizin ta........

© Edebiyat Burada