Türkiye’nin dört bir yanında çıkan orman yangınları bir kez daha gösterdi ki iklim değişik­liği ile birlikte sayısı daha da artan afetlere hazır değiliz. Üç yıl önce Ağustos ayında Türkiye’nin güne­yindeki orman yangınları ve Kas­tamonu’daki sel felaketi, geçen se­ne yaşadığımız büyük deprem… Hiçbirinde iyi bir sınav veremedi­ğimiz gibi hatalarımızdan ders de çıkarmıyoruz. Peki ne yapılabilir?

İlk önce afet yönetiminin ar­tık tek başına bir bakanlık bün­yesinde ele alınması gerekiyor. Farklı bir idari yapı oluşturup afet yönetimini İçişleri Bakanlığı bünyesinde yer alan AFAD’la sı­nırlandırmamalıyız. Eğer mevcut yapıyla gideceksek de AFAD’ın ka­pasitesini güçlendirdikten sonra koordinasyon ile sınırlandırıp sa­ha işini yapacak olan kurumların beşeri ve teknik kapasitesini güç­lendirmeliyiz.

Yangınlar özelinde ise mutlaka itfaiyecilik ile ilgili bir akademi­nin kurulması gerekiyor. Mevcut durumdaki meslek liseleri ve iki yıllık yüksek okullar ileride çıka­bilecek çok daha tehlikeli yangın­lara müdahale etmek için gerekli olan nitelikli insan gücünü yetiş­tiremiyor. Bir örnek verecek olur­sak, olası bir deprem sonrası çı­kabilecek deniz yangınlarına mü­dahale etmek ciddi ve farklı bir yetkinlik gerektiriyor. O yüzden, afet yönetimi bakanlığı bünyesin­de kurulacak olan bir itfaiye aka­demisine ciddi bir ihtiyaç var.

İnsan gücü demişken askerin de rolüne dikkat çekmek gerekiyor. 2010 yılında iptal edilen EMASYA Protokolü askeri kuvvetlerin sa­vaş dışı ihtiyaçlar doğrultusunda da kullanımına izin vermek ama­cıyla düzenlenmişti. Protokolün 4. maddesi de yangın, sel ve doğal felaket gibi durumlarda protoko­lün nasıl devreye sokulacağını be­lirtiyordu.

Son yıllarda yaşanan doğal afetlere baktığımızda özel­likle afetin ilk saatlerinde hazır bir kuvvetin olmamasının, ne ya­pılacağının önceden planlanma­masının yol açtığı sorunları ma­alesef görüyoruz. Bu yüzden de önümüzdeki dönemde EMASYA ya da benzeri bir protokolün yeni­den devreye alınması afet yöneti­mi için hayati bir........

© Dünya