Geçtiğimiz hafta büyüme verileri açıklandı ve beklentiler dahilinde %3’ün biraz üzerinde büyüdük. Endişe verici olan nokta ise büyümeyi sadece inşaat ve finansal hizmetler sırtlarken sanayinin neredeyse yerinde saymasıydı.

Bu durum da düşük ve niteliksiz büyümeye devam ettiğimizi gösteriyor. Büyüme verilerini hafta başında açıklanan enflasyon verileriyle beraber değerlendirdiğimizde ise talebi baskılayarak enflasyonu düşürme stratejisinin çok da işe yaramadığını görüyoruz. Beklentiler iyi yönetilmediği için fiyat koyucular enflasyonun düşeceğine inanmıyor. Bunun sonucu olarak da enflasyon beklediğimiz hızda düşmüyor.

Fiyat artışlarının en fazla yaşandığı kalemlerin sosyal sektörler olarak adlandırdığımız sağlık, eğitim ve buna ek olarak konut olduğunu düşündüğümüzde enflasyonu düşürmek için para politikasının tek başına yeterli olmadığını bir kez daha görmüş oluyoruz.

Bir süredir işgücü ödemelerinin milli gelir içindeki payının arttığını görüyoruz. Bu tabii ki sevindirici ama unutmamamız gereken bazı noktalar var. Hala OECD ve A.B. ülkeleri arasında en düşük paya sahibiz. Üstelik işgücü ödemelerini ücretten ibaret görmemek gerekiyor. Ödenen EYT kıdem tazminatları da bu payın içine dahil ediliyor.

Dolayısıyla işgücü ödemelerinin payının yükselmesini tamamen ödenen maaşlara bağlayamayız. Tabii bir de emek yoğun olanlar başta olmak üzere ihracatçı sektörlerdeki firmaların düşen karlılık oranlarını hesaba katmak gerekiyor. İzlenen dezenflasyon programı sonucunda döviz kuru sabit kalınca TL cinsinden ihracatta fazla bir büyüme görmüyoruz. Ücretlerdeki artış da TL bazında ihracat gelirindeki artışın üzerinde gerçekleşti.

Bu durum da işgücü ödemelerinin payını arttıran bir faktör oldu. Bunun yanı sıra pandemi ve sonrasındaki döneme kıyasla........

© Dünya