8 Mart Dünya Emekçi Kadın­lar Günü’ydü. Ben de bu ya­zıyı Türkiye’de kadın işgücünün problemlerinden bazılarına ve çözüm önerilerine ayırdım. Tüm dünyada kadınlar insan nüfusu­nun yarısını ve tüm işgücünün kabaca @’ını oluşturuyor. Da­ha üzücü istatistiklere gelirsek eğer;

-Dünyada açlıktan en çok et­kilenenlerin `’ını kadınlar ve kız çocukları oluşturuyor

-Türkiye’de 1.5 milyon kadın okuma yazması bilmiyor

-Her üç kadından biri haya­tı boyunca en az bir kere şiddete maruz kalıyor

-Her 25 kızdan biri çocuk ge­lin olarak evlendiriliyor.

Kabaca bir hesaplama yapacak olursak, kadın istihdam oranının erkek istihdam oranına ulaşma­sı durumunda Gayri Safi Yurtiçi Hasıla’mız şimdiki değerinden %3.5 daha fazla olacaktı. 2024 yılında bu oranın altında büyü­düğümüzü hatırlatalım.Kadınla­rın işgücüne ve sosyal hayata ka­tılmasını sağlamak için önce ba­zı önyargıları yıkmak gerekiyor. Maalesef ülkemizde toplumun `’ı, kadınların ise T’ü “Ül­kemizde insanlar iş bulamıyor­sa çalışmak erkeklerin daha çok hakkıdır” cümlesini onayladık­larını söylüyor.

“Erkek­ler kadınlardan daha iyi yöneticidirler” cümle­sini toplumun d’ü, kadınların ise a’i doğru buluyor. Burada üzücü olan kadınların oranının toplumun ta­mamının oranından çok da farklılaşmadığı. Ya­ni kadınların daha baş­ta çalışmanın kendi hakları ol­madığına, kendilerinin yönetici olamayacağına dair önyargıları­nı kırmamız gerekiyor.

Bir başka önemli sorun da ka­dınların erkeklere göre ev ve ba­kım işlerine ayırdıkları zamanın çok daha fazla olması. Çalışan kadınların kelimenin tam anla­mıyla vakti yok! TÜİK Zaman Kullanımı Araştırmasına göre kadınlar ev ve bakım işlerine er­keklere göre 5 kat daha fazla va­kit harcıyor.

Erkekler ev işlerine veya çocuk/yaşlı bakımına gün­de sadece 46 dakika harcarken, bu süre kadınlarda tam 3 saat 35 dakika! Ev ve bakım işleri kadın­ların omuzlarındayken, çocuk bakımı ve yaşlı bakımı gibi işler kadınlara yüklenmişken........

© Dünya