Milyonlarca çalışan ve işvereni doğrudan ilgilendiren yıllık ücretli izin hakkı ve uy­gulamaları konusunda bazı yanlış anlaşılmalar mevcut. Bu nedenle her yıl açılan binlerce iş da­vası, hukuk sisteminde önemli bir iş yükü oluş­turuyor. İşçinin, işyerinde çalışması sonucun­da emeği karşılığında aldığı ücrete ek olarak ka­zandığı haklardan biri de “yıllık izin hakkı”dır.

Böylelikle, bir yılını tamamlayan işçi, her yıl belirli süreli ücretli izin kullanarak hem sağ­lığı korunur hem de iş gücü yenilenir. İşçinin, ücret karşılığında yıllık izin hakkından feragat etmesi hukuken mümkün değildir; bu konuda yapılmış sözleşme hükümleri geçersiz sayılır. Yıllık ücretli iznin amaçları gereği, işçi mutlaka kullanmalı, işveren de mutlaka kullandırmalı­dır. 4857 sayılı Kanuna göre uygulama esasları özetle şöyledir:

Yıllık ücretli izin işveren tarafından bölüne­mez. Bu iznin, Kanunda belirtilen süreler için­de işveren tarafından sürekli bir şekilde veril­mesi zorunludur. Ancak, Kanunda öngörülen izin süreleri, tarafların anlaşması ile bir bölü­mü on günden aşağı olmamak üzere bölümler halinde kullanılabilir. İşveren tarafından yıl içinde verilmiş bulunan diğer ücretli ve ücret­siz izinler veya dinlenme ve hastalık izinleri yıllık izne mahsup edilemez. Yıllık ücretli izin günlerinin hesabında izin süresine rastlayan ulusal bayram, hafta tatili ve genel tatil günleri izin süresinden sayılmaz.

Yıllık ücretli izinleri işyerinin kurulu bulun­duğu yerden başka bir yerde geçirecek olanlara istemde bulunmaları ve bu hususu belgeleme­leri koşulu ile........

© Dünya