Bu hafta da güncel ekonomik gelişme­leri bir yana bırakıp Türkiye toplu­munun içten içe kanayan bir yarasını gün­deme getirmek istiyorum. Geçen hafta iki meslektaşımla birlikte yaptığımız “Türki­ye’de derin yoksulluk” başlıklı çalışma İk­tisat ve Toplum Dergisi’nde (Şubat 2025, Sayı 172) yayınlandı.

Daha önce de yok­sulluk üzerine çalışmalarımız olmuştu. Bu çalışmalarda Avrupa İstatistik Ensti­tüsü (Eurostat) dolayısıyla da TÜİK ta­rafından takip edilen Göreli Yoksulluk ve Maddi Yoksunluk ölçütlerinin iç tutar­sızlıkları özellikle de büyük ölçüde farklı yoksul kümeleri tanımlamaları üzerinde durmuştuk. Bu Türkiye’ye özgü bir sorun değil. Özellikle büyük bölgesel eşitsizlik­lere sahip ülkelerde bu sorun mevcut.

Yeni çalışmamızda, tabir caiz ise, daha derine inmek istedik. Bu doğrultuda “de­rin yoksulluk” olarak adlandırdığımız ye­ni bir ölçüt tasarladık. Bu yeni ölçütü ta­nımını yapmadan önce tüm samimiyetim­le belirtmek isterim ki bu işe girişirken karşımıza bu kadar vahim bir fotoğrafın çıkacağını düşünmemiştim. Bu fotoğrafın TÜİK Gelir ve Yaşam Koşulları 2022 yılı anketinin mikro verilerinden çekildiğini de özellikle belirteyim.

Derin Yoksulluk ölçütü tasarımında ana fikir temel ihtiyaçların ne ölçüde karşı­lanabildiğidir. Dolayısıyla önce bu ihti­yaçları belirlemek gerekiyor. Eurostat’ın 2015’te tanımladığı Maddi ve Sosyal Yok­sunluk ölçütünü oluşturan 13 ihtiyaç buna olanak veriyor. İlk adımda bu 13 ihtiyaç­tan derin yoksulluğun göstergesi olma­dığını düşündüğümüz 7’sini eliyoruz.

Bunlar........

© Dünya