1980’lerin ba­şından iti­baren küresel­leşme dalga­sı bütün dünya ekonomisini et­kisi altına aldı. 1970’lerde yaşa­nan petrol kriz­leri sonucunda artan enflasyon, gerileyen ekono­mik büyüme oranları ve iki kutuplu siyasal yapı yeni politikalara ihtiyaç duyu­yordu. Kapitalizm toplum­lara sağladığı refah itiba­riyle daha iyi bir ekonomik yapı olduğunu ispat etmek çabasındaydı.

Böyle bir ortamda kapi­talist sistemi benimsemiş ekonomiler küreselleşme ve serbest piyasa ekono­misi rüzgarına kapıldılar. İkinci Dünya Savaşı son­rasında kapitalist düzenin korunması amacıyla kuru­lan IMF ve Dünya Bankası gibi kuruluşların da deste­ğiyle gelişmekte olan ülke­ler ve gelişmiş ülkeler ara­sında entegrasyon giderek artmaya başladı. İkili iliş­kilerdeki artış önce tica­ret kanalından gerçekleşti.

Türkiye de 1980’lerin orta­sında ticarette liberalleş­meyi seçti. Ticaretteki li­beralleşmeyi finansal libe­ralleşme takip etti. Türkiye sermaye hesabını Ağustos 1989 yılında alınan 32 sa­yılı karar ile liberalleştirdi. Diğer gelişmekte olan ül­keler de benzer bir süreci takip ediyorlardı.

Atılan bu adımlar maliyetsiz olma­dı. Makroekonomik den­gesizliklerin olduğu, ban­kacılık sisteminin zayıf, bütçe açıklarının yüksek olduğu gelişmekte olan ül­keler 1990’lar boyunca bir dizi finansal kriz ile karşı karşıya kaldılar. Bu süreçte alınan dersler, IMF prog­ramları ile desteklenen ye­niden yapılanma çabala­rı ile birleşince gelişmek­te olan........

© Dünya